Mevrouw de Does is zichzelf niet meer

En wat maakt het zo moeilijk om het te accepteren?

Het uit de groep vallen, is het moeilijke. Hè, het anders zijn. Kijk, als je een gebroken arm hebt, ben je ook anders. Maar dat ligt minder schadelijk in je geheugen, dan als je geheugen, eigenlijk de bron van je identiteit, weg is.

Ja. U zegt dat met een glimlach.

Ja.

Maar als de bron van uw identiteit aangeraakt wordt, dat is wel uzelf?

Ja. Dat vind ik ook. Het is ook, dat is ook de reden, wat ik zo moeilijk vind, dat ik het zo moeilijk vind. Ik ben mezelf niet meer.

En hoe probeert u daar dan mee om te gaan.

Wel mezelf te zijn. Af en toe mezelf een stomp te geven, zeg eens hoor eens, dat kan niet, hè? Maar daar ben ik dus wel mee bezig. Kost erg veel energie.