Truus maakt zich zorgen om haar inkomen en de duurder wordende boodschappen

Interviewer: Ja, precies. En nu ben je zonder werk. Heb je dan contact met UWV? Hoe gaat dat?

Truus: Nou ja, nauwelijks. Ik heb een re-integratiebegeleider of zoiets stond er in de brief en die heb ik nou twee keer gesproken. Eh ja, dat is het eigenlijk wel. Ik ja, ik hoor vrij weinig vanuit het UWV. Ik ja, ik heb eigenlijk geen idee wat me te wachten staat. En ik heb haar laatst ook gebeld zo van: ja, luister hier zit ik allemaal mee. Ik zeg hè: jij kijkt vast ook het nieuws, jij weet ook dat de boodschappen duurder worden. Ik zeg: ik heb geen zin om dadelijk alleen nog maar op brood met pindakaas te moeten leven, want ja, wat ik van jullie krijg, is net genoeg om mijn vaste lasten te dekken, omdat ik mijn studieschuld nou even op pauze heb gezet, maar dat kan ik ook niet voor eeuwig blijven doen, dus ik had gewoon zoiets …, ik denk: ja, wat nu? Je wilt toch …, ja, voeding doet gewoon veel met je …

 … en we weten allemaal hè hoe ongezonder je eet des te meer ziektes je je kunt oplopen. Dat zie je met name ook in de arme wijken. Ja, een doos met diepvriesfrikandellen is nou eenmaal goedkoper dan een broccoli en daar kun je meer monden mee voeden.