Mark vindt het lastig dat niemand een eindpunt kan aangeven

Kijk, in eerste instantie werd gezegd: ‘nou ja, een halfjaar tot een jaar dan ben je er wel weer.’ En dat lijkt steeds meer dat dat gewoon niet zo is. Maar ze kunnen nu ook helemaal niks meer zeggen. Ze schuiven het voor de lange termijn uit, van ja, het kan wel twee jaar duren. Ja, dat snap ik ook, maar daar heb ik niks aan. En zeker alle andere dingen eromheen, … Inmiddels bij de longarts geweest, bij de cardioloog ben ik bezig. Ja, het hele revalidatietraject is inmiddels afgerond dan. En ergotherapie gehad. En fysio heb ik dan nog steeds wel. Maar er is niemand die ergens een stip kan zetten.

Dat maakt het gewoon wat lastig en moeilijk.

Je, je voelt je daar gewoon wel wat eenzaam door en dergelijke.