Sofie

Het is juli 2021 als Sofie via een vriendin COVID-19 krijgt. Ze is een week erg ziek: koorts, hoofdpijn, keelpijn, een algehele malaise. Eerst lijkt ze wel wat op te knappen en gaat ze weer aan het werk, maar een zware vermoeidheid blijft haar achtervolgen. Bovendien is er op haar werk in een dierenkliniek een hoge werkdruk, waardoor ze vaak over haar grenzen heen gaat. Daardoor gaat het steeds slechter met haar, wordt ze steeds vermoeider en krijgt ze meer en meer last van concentratie- en geheugenproblemen en hersenmist. Ook merkt ze dat ze last krijgt van spierzwakte en soms ineens kortademig wordt. Werken lukt haar bijna niet en de meeste dingen zijn haar al snel te veel. Maar als ze naar haar huisarts gaat, vertelt die haar om het uit te zitten en af te wachten. Dit zorgt ervoor dat ze zich niet erg serieus genomen voelt. 

Via de fysiotherapeut, waar ze al onder behandeling was vanwege rugklachten, krijgt ze het advies om de bedrijfsarts in te schakelen en herstelzorg bij de fysiotherapeut te doen. Daarna is Sofie een half jaar lang bezig met de bedrijfsarts, fysiotherapeut en een ergotherapeut om het rustig aan te doen en haar energie weer op te bouwen. Maar door het gebrek aan steun van haar werkgever en omdat ze zelf te veel blijft doen, herstelt ze helemaal niet en moet ze rond Kerst 2021 helemaal stoppen met werken. Sofie wil ondertussen dat er meer onderzoek gedaan wordt naar haar klachten, maar haar huisarts geeft hier geen gehoor aan, ondanks dat die wel erkent dat ze Post-COVID heeft. Daarom neemt ze in januari 2022 contact op met haar oude huisarts in België, waar ze een tijdje gestudeerd heeft. Die schrikt van haar klachten en na een videoconsult krijgt ze een afspraak bij een revalidatiearts in een ziekenhuis in België. Dat ze eindelijk serieus genomen werd, bracht haar veel rust, vertelt Sofie: “want ik was de hele tijd aan het vechten om gewoon maar gehoord te worden”.

In België wordt er een heel breed bloedonderzoek gedaan en blijkt ze meerdere tekorten te hebben: ijzertekort (bloedarmoede), een vitamine D-tekort en een fosfortekort. Hiervoor krijgt ze een ijzerinfuus en worden haar supplementen voorgeschreven voor haar tekorten. Daarnaast krijgt ze ook een ATP-supplement en meerdere vitamine B12 injectie, iets wat in België standaard wordt voorgeschreven aan mensen met Post-COVID. Twee weken na het ijzerinfuus begint ze zich weer wat beter te voelen. Voor de zekerheid wordt ze nog doorgestuurd naar een longarts en cardioloog om andere problemen uit te sluiten, maar uit deze testen komt niets. Daarnaast is ze op eigen initiatief naar een logopedist gegaan voor haar ademhaling, heeft ze acupunctuur geprobeerd (“daar voelde ik geen effect van en ben ik mee gestopt”) en is ze bij een osteopaat geweest. Daar had ze veel baat bij, vertelt Sofie. “Als ik daar ben geweest kom ik zo ontspannen terug en heb ik de dagen erna meer energie en geen druk hoofd meer”. Ook is ze naar een diëtist geweest vanwege de tekorten die ze had en voor advies over hoe ze simpele maaltijden kan maken die weinig inspanning kosten. 

Het gaat een tijd steeds beter met Sofie. Ze kon bij de fysio alweer 12 minuten fietsen “dat was echt fantastisch”.  En met behulp van de ergotherapeut heeft ze geleerd beter en meer rust te nemen, en balans te krijgen in haar energieniveau. Ze was zelfs begonnen met re-integreren in een andere dierenkliniek, nadat haar contract bij haar eerdere werkgever niet verlengd werd. Totdat ze in oktober 2022 opnieuw besmet raakt en weer COVID-19 krijgt. Hierdoor heeft ze een ernstige terugval. “Nu is het weer helemaal nul.” De impact op haar leven is groot, vertelt Sofie. Ze zou graag weer willen werken, maar sinds de tweede besmetting kan ze maar weinig doen behalve veel rusten en ontspanningsoefeningen doen. Gelukkig krijgt ze wel veel steun van haar ouders. Daarnaast gebruikt ze een rolstoel als ze te moe is maar wel even de deur uit wil. 

Haar advies aan andere patiënten is vooral om hulp te blijven vragen, niet op te geven en zorgen dat je gehoord wordt “laat je niet wegsturen bij een arts”. Voor naasten heeft ze het advies om een luisterend oor te bieden, maar niet te veel tips te geven. Voor de zorg in Nederland is haar advies vooral om Post-COVID echt serieus te nemen. “Ga dingen wel onderzoeken en niet bij voorbaat aannemen dat er toch niets is of dat onderzoek geen zin heeft.”