Toon

Enkele jaren geleden merkte Toon dat zijn vrouw niet reageerde op wat hij haar vertelde en dat hij moest herhalen wat hij eerder al had verteld. Samen met zijn vrouw ging hij naar de huisarts, die hen doorstuurde naar de neuroloog en de geriater. In 2008 werd de diagnose de ziekte van Alzheimer gesteld.

De diagnose was voor Toon aan de ene kant een opluchting, want het vergeten had een naam gekregen. Aan de andere kant was het een schok, omdat hij het beeld van zijn moeder weer voor zich zag, die ook de ziekte van Alzheimer had. Zij kon niet meer praten, niet meer eten, niet meer lopen en werd op het laatst opgenomen in een verpleeghuis. Dat beeld laat hem niet los en hij probeert te voorkomen dat het met zijn vrouw ook zo zal gaan. Zijn grootste angst is dan ook dat hij in de toekomst niet meer samen zal zijn met zijn vrouw.

Toon streeft er naar dat zijn vrouw onder de mensen blijft en dat ze de dingen blijft doen die ze voordat ze de ziekte kreeg ook deed. Omdat Toon zelf energiek is, wil hij misschien wel eens te veel, volgens hem zelf. Hij heeft het dan ook nodig om twee middagen in de week te golfen. Het zou hem teveel worden als hij elke middag bij zijn vrouw thuis zou blijven.

Toon ervaart steun van een casemanager. Bij haar kan hij zijn verhaal kwijt. Daarnaast is hij lid van een mantelzorgvereniging en bezoekt hij samen met zijn vrouw regelmatig het Alzheimer Café. Hij heeft veel steun aan de verhalen van anderen. Bij het horen of lezen van deze verhalen prijst hij zichzelf gelukkig dat zijn vrouw nog aan de goede kant van de streep zit en dat het nog goed gaat thuis. Toon geeft ook aan dat er soms te veel informatie is; hij wil er niet iedere dag mee geconfronteerd worden.

Toon moet zijn vrouw steeds meer begeleiden, zonder dat hij zich daarvan bewust is. Hij vergelijkt het zorgen voor zijn vrouw met het beklimmen van een berg. Je gaat niet in één keer van beneden naar de top, maar het gaat geleidelijk. Als je rustig de berg beklimt, lijd je daar weinig onder en kun je het lang volhouden. Af en toe moet je een rustpauze inlassen, en dat is voor Toon het moment dat hij praat met zijn casemanager. De rugzak, die je draagt bij het beklimmen van de berg, staat voor Toon symbool voor de ervaringen die hij steeds opdoet. Op dit moment heeft Toon de top van de berg nog niet bereikt.