Shamilla moest zelf haar kind aangeven bij de gemeente en vond het lastig om haar kindje alleen achter te laten

Tot het moment dat kwam dat ik haar even alleen moest laten met haar. Toen had ik wel echt een brok in mijn keel. Ik dacht van nee, dat wil ik niet. Maar het moest eventjes, want, ik moest naar de gemeente. Ik moest [naam kindje] aangeven, dus het moest. Dus ja, ja.

I: En wat maakt het zo moeilijk?

Om m’n kind achter te laten bij iemand in mijn eigen huis [lacht]. Dat vond ik echt raar. Dat vond ik echt raar om m’n kind gewoon achter te laten. Ik denk, ja je bent net een paar dagen oud. Om je kind achter te laten bij eigenlijk een vreemd iemand, in je eigen huis. En eh, mijn moeder kwam en die ging dan met me mee. Want ik heb zelf geen rijbewijs. En eh, ik was klaar bij de gemeente, ik zeg, naar huis. Ik zeg, ik wil naar huis [lacht].  Ik wil naar het kind toe,, ik wil naar huis. Ja.