Joost

Joost voelt zich in mei 2021 wat licht grieperig en vermoeid. In eerste instantie test hij negatief op Corona. Nadat hij ook zijn reuk en smaak verliest, test hij nog een keer en is wel positief. In de eerste maanden daarna is hij vooral erg moe, licht grieperig, snel overprikkeld en erg warrig en vergeetachtig. Lichamelijke inspanning zoals sporten lukt niet goed en hij is er daarna altijd erg moe van. Hij heeft ook veel last van hersenmist, wat Joost beschrijft als wazigheid en hoofdpijn. Op het moment gaat het fysiek een stuk beter en is zijn conditie wel weer goed, maar heeft hij vooral nog last van concentratieproblemen en moeite met beeldschermen. 

Een maand na de Corona besmetting gaat Joost naar de huisarts, waar hij doorgestuurd wordt naar een ergotherapeut. Hier blijkt dat hij aan de linkerkant van zijn lichaam, zowel zijn arm, been als voet, spierzwakte heeft. Hierdoor beseft hij zich dat het toch wat ernstiger is dan hij zelf had ingeschat. Hij start een revalidatietraject bij de ergotherapeut, die eerst alleen gericht is op lichamelijk herstel. Op het moment zijn ze nog bezig met de combinatie van bewegen en denken, door bijvoorbeeld lichamelijke bewegingen te oefenen in combinatie met geheugentraining. Joost heeft erg veel gehad aan de ergotherapie, vertelt hij, en hij raadt het andere patiënten aan om ook te doen. Daarnaast is zijn advies aan andere patiënten om binnen je grenzen te blijven en balans te houden tussen ontspanning en inspanning. 

Toch heeft hij ook wel dingen gemist in de zorg, vooral duidelijkheid over een tijdspad voor het herstel. Daarnaast vertelt Joost dat je als patiënt veel zelf moet uitzoeken. “Ik ben er ook wel achter dat goede zorg die op maat is, dat die ook voor een groot deel uit jezelf gaat komen. Dus je moet jezelf er helemaal in gaan verdiepen en een pad voor jezelf zoeken.” Voor de zorg adviseert hij dan ook om de informatie over en zorg voor Post COVID Syndroom centraler te regelen. Én om niet alleen binnen de landsgrenzen te blijven, maar om ook te kijken hoe andere landen met Post-COVID omgaan. Voor de toekomst hoopt hij dat er meer bekend wordt over hoe het precies werkt en wat mensen het beste hierin ondersteunt. 

Voor Joost is de impact op zijn leven groot. Hij kan zijn kantoorbaan niet meer volledig uitvoeren en ook niet meer zoals hij dat deed. Dat heeft met zijn concentratieproblemen te maken en het niet lang naar beeldschermen kunnen kijken. Hij is wel blij met de goede steun die hij daar ontvangt. Binnen zijn gezin is de impact ook groot, vertelt Joost. In de tijd sinds zijn besmetting is zijn zoontje te vroeg geboren en had, net als zijn vrouw, veel zorg nodig. Door een oppas, huishoudelijke hulp en wat steun van familie hebben ze gelukkig veel kunnen oplossen. Zijn advies aan naasten is dan ook om begrip te blijven tonen, en mee te blijven denken en ondersteunen.