Astrid

Astrid had in maart 2020 in eerste instantie niet door dat ze COVID-19 had. Het was net rond de tijd dat het in Nederland begon te spelen en bovendien was ze door persoonlijke omstandigheden in haar familie erg druk en gestrest. Ze ligt twee weken op bed met zware vermoeidheid en hoofdpijn. In eerste instantie lijkt ze na deze twee weken wel weer op te knappen, maar na twee maanden krijgt ze steeds meer heftige klachten: pijn in haar benen, armen, schouders en nek, zware vermoeidheid en benauwdheid. Ook heeft ze reuk en smaakverlies. Via de huisarts laat ze haar bloed prikken en wordt duidelijk dat ze erg veel antistoffen voor het Corona virus heeft. 

De impact op haar dagelijks leven is groot. Ze kan misschien een kwart van wat ze eerder kon, vertelt Astrid. Normaal was ze altijd bezig van ’s ochtends tot ’s avonds. Nu kost alles erg veel energie. Met name fysieke dingen zoals even boodschappen of iets in het huishouden doen. Astrid is ook mantelzorger voor haar moeder. Dit alles tezamen zorgt ervoor dat ze altijd rekening moet houden met haar energie en alles altijd goed moet plannen. Ze doet ook nog wat vrijwilligerswerk voor de apneuvereniging. “Daarvoor kan ik net twee uurtjes wat uitwerken achter de laptop voordat ik moet gaan rusten.” Het helpt haar dat ze veel steun krijgt van haar man in huis. “M’n man is nu mijn mantelzorger”. 

Aan haar huisarts heeft ze veel gehad, vertelt Astrid. Die is heel meedenkend geweest en heeft veel dingen geregeld in het contact met de andere zorgprofessionals, zoals de cardioloog, neuroloog en reumatoloog. Dat was vooral fijn, omdat het contact met sommige zorgprofessionals niet altijd soepel verliep. Ondanks dat ze medicatie heeft gekregen, zijn haar pijnklachten niet volledig verholpen. Op het moment van het interview wacht ze dan ook nog tot ze kan beginnen met een revalidatietraject. Daarnaast heeft Astrid veel gehad aan de psycholoog. Die heeft haar geholpen om haar klachten te accepteren en te leren dat je wel mag zeggen hoe je je voelt, mag laten merken dat dingen niet meer lukken en om hulp mag vragen. Daar had Astrid juist moeite mee, want ze was altijd iemand die doorging en klaar stond voor anderen. Nu kan ze meer voor zichzelf kiezen. “En ik heb altijd gezegd: ik begrijp niet dat mensen naar een psycholoog moeten. Maar ik ben er ontzettend dankbaar voor dat ik er terecht ben gekomen.” 

Haar advies aan andere patiënten met het Post COVID Syndroom is om niet te lang te blijven afwachten, maar hulp te vragen als je klachten ervaart. Je moet er zelf achteraan en daarin ook goed je gevoel blijven volgen. Voor de naasten heeft Astrid het advies om patiënten serieus te nemen. “Het is ook lastig. Degenen die het gehad hebben begrijpen het en degenen die erbuiten staan niet”. Maar het beste wat je kan blijven doen is dan begrip tonen. Voor zorgprofessionals heeft Astrid het advies om beter te luisteren naar de patiënten, want zij zijn degenen die het ervaren hebben en er dus het meeste over weten. En er ook rekening mee te houden dat Post-COVID zich op verschillende manieren kan uiten en dat veel mensen het dus net anders hebben ervaren. Wat volgens haar ook beter had gekund zijn de QR-codes. Astrid heeft meerdere malen haar antistoffen laten testen, die elke keer nog erg hoog bleken. Daarom heeft ze zich niet laten vaccineren. Ze was bang om daar weer zieker van te worden. Maar doordat ze zonder vaccinatie geen QR-code kon krijgen was ze beperkt in waar ze naar toe kon. Dat had beter georganiseerd kunnen worden. 

Update 12-01-2023:

Sinds het interview is Astrid erg veel verbeterd. Allereerst is ze in mei 2022 voor een tweede keer besmet geraakt met COVID-19. Hierna voelde ze zich wat beter en had ze vooral meer energie en uithoudingsvermogen. Toch was ze daarna nog niet helemaal op het energieniveau van voor Corona en had ze nog steeds last van pijnklachten in haar armen. Daarnaast heeft ze sinds het interview orthomoleculair onderzoek laten uitvoeren, waarbij ze nog steeds onder behandeling is en waarvoor ze verschillende supplementen neemt. Ook is ze sinds maart 2022 begonnen met craniosacrale therapie, waar ze erg veel baat bij heeft gehad. De nekklachten en pijn in haar armen waren na de eerste afspraak al sterk verbeterd. Waar ze eerst haar armen al maanden niet omhoog kon tillen, kan ze dat na de craniosacrale therapie wel weer. Op het moment van de update zit ze op 90% van haar kunnen, vertelt Astrid, en probeert ze alles om nog voor de volle 100% te gaan.