Indira

Uitgebreide samenvatting

Indira wilde altijd graag een tweede kindje. Vrij snel nadat haar nieuwe partner dat ook wilde was ze zwanger. Op een vroege echo waren twee kindjes te zien; alleen bij één van de kindjes klopte het hartje niet. Dat was een dubbel gevoel: aan de ene kant was Indira blij dat het hartje van één van de kindjes klopte, aan de andere kant was Indira verdrietig dat het andere hartje niet klopte.

Indira vond de zwangerschap een groot cadeau en heeft er erg van genoten. Indira en haar man laten zich inspireren door het sjamanisme. Om hun kind alvast te verwelkomen hadden zij aan altaartje gemaakt waar ze zelf, hun beide ouders en Indira haar oudste zoon voorwerpen op hadden gelegd. Dit was voor hen een manier om met hun kindje contact te maken.

De bevalling van haar eerste kind heeft Indira als traumatisch ervaren. Ze heeft toen drie liter bloed verloren en een nacht op de intensive care gelegen. Om dit te verwerken heeft ze EMDR gehad. Hieruit kwam naar voren dat het meeste heftige voor haar was dat er dingen tegen haar wil in werden gedaan. Zo hield de verloskundige een spiegel voor, terwijl Indira had aangegeven het niet te willen zien. Ze voelde zich niet gehoord. Bij deze zwangerschap had ze zich één ding voorgenomen, dat ze dit niet nog eens zou meemaken.

Indira wilde graag in bad bevallen, omdat ze het tijdens haar eerste bevalling fijn vond om onder de douche te staan. De verloskundige in de eerste lijn gaf direct aan dat dat gezien haar medische geschiedenis niet zou kunnen. Indira had de badbevalling al een beetje opgegeven totdat de verloskundige in het ziekenhuis haar bevalplan las. Hierin had Indira aangegeven dat de aanwezigheid van water belangrijk voor haar is. Deze verloskundige vroeg daarom aan Indira of ze wel eens aan een badbevalling had gedacht. Ineens ging voor Indira de deur naar een badbevalling weer open. Dit nam bij Indira de angst voor de bevalling weg. Wel was het advies om niet in bad te bevallen; alleen op Indira haar eigen verantwoordelijkheid mocht ze in bad bevallen. Daarbij hadden ze wel afgesproken dat Indira na de bevalling direct uit bad zou gaan, zodat ze haar een spuit konden geven om ervoor te zorgen dat de placenta los zou komen, want dit gebeurde niet bij haar vorige bevalling. Deze afspraak voelde goed voor Indira.

De bevalling verliep uiteindelijk ontspannen. Haar wensen uit haar bevalplan waren op een whiteboard geschreven, en dat gaf haar een welkom gevoel. Het was fijn dat ze zelf heeft kunnen bepalen hoe ze ging bevallen. Alle communicatie tijdens de bevalling ging op een manier waarop Indira de ruimte werd gegeven om een eigen keuze te maken. Ze is trots op zichzelf dat ze dit keer haar eigen gevoel heeft gevolgd.

Indira noemt de verloskundige in het ziekenhuis “haar heldin”. Zij zat heel erg op het gevoel, terwijl haar verloskundige in de eerste lijn bleef hameren op het angststuk. Indira vond het fijn dat de verloskundige naar de intuïtie van de vrouw luisterde in plaats van het verstand. Ze gaf de ruimte binnen bepaalde veiligheidskaders. Indira noemt het een “combinatie van overgave en daadkracht”. De verloskundige was in het moment, maar was ook daadkrachtig om in te grijpen wanneer dat nodig was. Dit gaf Indira een veilig gevoel.

Indira was 40 toen ze zwanger raakte. Ze had verwacht dat ze opmerkingen over haar leeftijd zou krijgen. Bijvoorbeeld dat de verloskundige haar leeftijd en de extra risico’s ter sprake zou brengen, of dat er meer druk opgelegd zou worden om voor de NIPT-test te kiezen. Indira was positief verrast dat dat niet gebeurde.

Indira vindt dat er meer aandacht moet komen voor jonge ouders. Op het consultatiebureau is aandacht voor het kind, maar niemand vraagt hoe het verder met de moeder gaat. Ze vindt dat vrouwen meer met elkaar moeten delen – ook minder positieve ervaringen, “anders blijft het roze wolk idee heel hoog”. Daarnaast vinden zij en haar man dat de rol van de partner tijdens de zwangerschap en bevalling onderbelicht blijft. De partner zou meer betrokken moeten worden bijvoorbeeld door aanstaande vaders ook te laten deelnemen aan groepsconsulten., of door een plek te creëren waar vaders ervaringen met elkaar kunnen delen. De partner van Indira houdt daarom een blog bij om zijn ervaringen rondom het vaderschap te delen.

Indira adviseert andere vrouwen dicht bij zichzelf te blijven en vragen te durven stellen. Zorgverleners adviseert ze een balans te vinden tussen luisteren en adviseren; en dan te beginnen met luisteren, aansluiten, horen en voelen. Daarnaast adviseert ze zorgverleners om open en transparant te zijn en verschillende opties aan te reiken.