Anke

Geslacht:
Vrouw
Leeftijd:
47 jaar
Datum interview:
woensdag, 16 oktober, 2019

 

Achtergrond:

Anke is 47 jaar, woont samen met haar man en heeft twee zoons van 14 en 15 jaar oud. Ze is sinds vijf jaar mantelzorger voor haar partner, die neurologische uitval heeft. Ook zorgt ze voor haar moeder, die geopereerd is aan een stenose (vernauwing van het wervelkanaal) en haar schoonmoeder, die Multiple Sclerose (MS) en dementie heeft. Anke heeft zelf de ziekte van Hashimoto (schildklieraandoening) waardoor ze minder energie heeft. Ze werkt 32 uur per week als manager revalidatie en advies en specialistisch begeleider bij een revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden.

Korte samenvatting:

Anke is sinds vijf jaar mantelzorger voor haar man die neurologische uitval heeft. Daarnaast zorgt ze voor haar moeder die is geopereerd aan een stenose en haar schoonmoeder die MS en dementie heeft. Ze werkt 32 uur per week als manager revalidatie en advies en specialistisch begeleider in een revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden. Anke kan zelf haar werkzaamheden plannen, waardoor ze haar werk en de mantelzorg goed kan combineren. Ze benadrukt het belang van openheid over mantelzorg op de werkvloer en moedigt werkgevers en mantelzorgers aan om het thema bespreekbaar te maken. Anke vindt dat de overheid werkgevers zou moeten compenseren voor inkomstenderving door mantelzorg.

Meer

 

Anke is 47 jaar oud, getrouwd en heeft twee zonen van 14 en 15 jaar. Ze is sinds vijf jaar mantelzorger voor haar man die neurologische uitval heeft, zonder dat men daar een specifieke diagnose aan kan koppelen. Door de ziekte van haar man staat Anke er alleen voor bij het uitvoeren van de dagelijkse taken zoals het huishouden, de boodschappen, het koken en het brengen en halen van haar man en kinderen. Ook gaat ze altijd met haar man mee bij het bezoek aan een arts. Anke is tevens mantelzorger voor haar moeder. Voor haar is de zorg momenteel iets minder intensief, maar toen haar moeder net geopereerd was aan een stenose heeft ze haar samen met haar zus thuis verzorgd. Nu helpt ze haar moeder vooral nog met plannen en organiseert ze de zorg die ze krijgt. Daarnaast is Anke nog mantelzorger voor haar schoonmoeder die MS en dementie heeft. Zij heeft veel zorg nodig maar ziet dat zelf niet in, wat het voor Anke als mantelzorger moeilijk maakt. Anke heeft zelf de ziekte van Hashimoto, een schildklieraandoening, waardoor ze minder energie heeft. Ze zou gebaat zijn bij een regelmatig leven, maar dat heeft ze nu niet vanwege al haar taken.

Het heeft lang geduurd voordat Anke kon erkennen dat ze mantelzorger is. Ze ziet het als een familieplicht en iets dat je overkomt en waar je niet voor kiest. Wel maak je volgens haar zelf de keuze hoe je met de rol van mantelzorger omgaat. Die rol biedt soms ook voordelen; zo heeft ze met haar partner, moeder en schoonmoeder soms mooie gesprekken waarin waardevolle dingen worden gezegd. Aan die gesprekken heeft ze dierbare herinneringen en die had ze niet willen missen. Wat ze zwaar vindt aan het bieden van mantelzorg is de continue verplichting en het schipperen tussen het mantelzorgen en andere activiteiten, zoals sociale contacten en meedoen aan verenigingsactiviteiten van de kinderen. Anke mist professionele ondersteuning voor mantelzorgers van patiënten met fysieke problemen. Gek genoeg is die er wel voor mantelzorgers van personen met dementie, maar die ontbreekt voor mantelzorgers van mensen met neurologische aandoeningen.

Werk is voor Anke een belangrijk deel van haar leven. Ze vindt het fijn daarmee iets voor anderen te kunnen betekenen en benadrukt het belang om werk te doen dat je leuk vindt. Anke vindt het belangrijk om mantelzorg op de werkvloer bespreekbaar te maken. Haar collega’s steunen haar altijd, maar ze ervaart dat er meer begrip van collega’s is als ze vertelt wat er speelt. Tegelijkertijd is die openheid soms ook moeilijk, omdat die haar kwetsbaar maakt. De combinatie van mantelzorg en werk is volgens haar alleen goed vol te houden door een goede voorbereiding, planning en structuur. Daarbij is het van belang ook met calamiteiten rekening te houden, waardoor rust en een gevoel van vrijheid en ruimte ontstaat. Anke kan gemakkelijk schuiven met haar uren en thuis werken als het nodig is. Ze krijgt alle ruimte om haar tijd zelf in te plannen. Ze heeft in een eerdere functie een negatieve ervaring gehad met een leidinggevende, omdat die geen ruimte gaf voor mantelzorgtaken. Ze vond dat toen heel moeilijk. Ze heeft daarvan geleerd dat je als mantelzorger aan je werkgever moet aangeven wat je nodig hebt om te kunnen functioneren.

Nu ze zelf leidinggevende is, ziet ze het als haar taak om medewerkers die met mantelzorg te maken hebben de ruimte te geven die ze nodig hebben. Ze weet niet of ze ook zo zou denken als ze zelf geen ervaring met het bieden van mantelzorg zou hebben. Anke vindt het als leidinggevende belangrijk om medewerkers tijdens het functioneringsgesprek te vragen of ze mantelzorgtaken uitvoeren en of er om die reden aanpassingen met betrekking tot het werk nodig zijn. Als een medewerker vanwege mantelzorgtaken het werk (deels) moet verzuimen bespreekt Anke met diegene de mogelijkheden die er in dat kader bestaan voor het opnemen van verlofuren. Uren die besteed worden aan mantelzorg kunnen volgens haar niet worden vrijgemaakt door je ziek te melden of door vrije dagen op te nemen. Een dergelijke ‘noodoplossing’ doet geen recht aan de situatie van de mantelzorger. 

Anke zou andere mantelzorgers vooral willen adviseren goed te plannen, te bedenken hoe zij de combinatie mantelzorg en werk bij voorkeur zouden inrichten en vervolgens met hun leidinggevende in gesprek te gaan. Daarnaast benadrukt Anke het belang om als werknemer telkens weer de mantelzorg rol te bespreken. Op die manier houd je als mantelzorger de regie en wordt de leidinggevende inzicht geboden in de thuissituatie, waardoor deze makkelijker kan anticiperen bij eventuele calamiteiten. 

Op haar werk heeft Anke bijgedragen aan de ontwikkeling van een innovatief concept, waaraan de vraag ten grondslag lag hoe een werkgever dient om te gaan met mantelzorg. Dat concept bestaat eruit dat iedere organisatie een percentage van de inkomsten voor mantelzorgers moet reserveren. Op die manier kan tijdelijk een aantal uren vrij worden gemaakt ten gunste van medewerkers die vastlopen door het bieden van mantelzorg. Eigenlijk zou een dergelijke oplossing volgens Anke door de overheid gefinancierd moeten worden, zodat organisaties gecompenseerd worden voor inkomstenderving als gevolg van de mantelzorgtaken van hun werknemers. 

All ervaringen van Anke

Wij gebruiken cookies op deze site om uw gebruikerservaring te verbeteren

Klik op "ik ga akkoord" om cookies toe te staan.