Gera

Gera is mantelzorger voor haar man en voor de middelste van hun drie dochters (19 jaar) die beiden een depressieve stoornis hebben. Haar man is een paar jaar geleden enkele maanden opgenomen geweest in een psychiatrische instelling. Dit was nodig omdat de zorg voor hem te intensief werd om thuis te kunnen geven en de belasting ook voor de kinderen te zwaar werd. De klachten van haar man worden meestal erger in het najaar, waardoor ze in die periode meer mantelzorgtaken heeft. In periodes dat hij suïcidaal is zorgt ze ervoor dat hij nooit alleen is. Ze houdt hem dan in de gaten, beheert zijn medicijnen, gaat mee naar zorgafspraken en regelt diverse andere zaken. Daarnaast heeft ook haar dochter een depressieve stoornis. Ze heeft bij haar dochter een signaalfunctie en probeert tevens haar zelfstandigheid te stimuleren en haar in tijden van angst te kalmeren. Gera wordt bijgestaan door haar vader en haar twee andere dochters: zij houden bijvoorbeeld haar man gezelschap in perioden dat hij suïcidaal is. 

Werken is belangrijk voor Gera, het zorgt ervoor dat ze even uit huis is, afleiding heeft en energie krijgt die ze weer meeneemt naar huis. Op de dag dat Gera met een nieuwe baan begon, werd haar man opgenomen in een kliniek, waardoor ze op het werk volledige openheid moest geven over haar thuissituatie. Haar baas toont begrip en biedt haar de mogelijkheid om werktijden te verschuiven zodat ze haar mantelzorgtaken kan blijven vervullen. Ze kan haar rol als mantelzorger volhouden omdat ze eerder weg kan en later kan beginnen en op een ander moment haar uren kan inhalen. Als het haar te veel zou worden is het ook mogelijk om thuis te blijven. Op het werk is ze via de vaste werknummer voor haar man en dochter bereikbaar en in overleg kan ze haar mobiele telefoon meenemen, wat voor veel rust zorgt voor het thuisfront. Gera geeft aan dat het belangrijk is dat je zelf naar je werkgever toe ook flexibel bent: als het bijvoorbeeld voor het werk nodig is om een uur langer te blijven moet je daar wel aan meewerken.

Het heeft voor Gera geen financiële gevolgen dat ze mantelzorger is. Wel is het zo dat haar man minder inkomen heeft wanneer hij ziek thuis zit. In het jaar dat haar dochters eindexamen deden heeft Gera minder gewerkt door haar Persoonlijk Budget Levensuren (PBL)-uren in te zetten, zodat haar dochters zich konden richten op de studie en niet op hun vader hoefden te letten. Gera merkt dat ze altijd met mantelzorg bezig is, zeker in perioden dat het minder gaat met haar man en dochter. Door het mantelzorgen kan Gera niet alles doen wat ze zou willen, dit geldt ook voor haar andere twee dochters. Ze geeft aan dat het belangrijk is om toch regelmatig ontspanning te zoeken en doet daarom af en toe ook leuke dingen met haar dochters.

Wat Gera mist is erkenning. Zo is er vanuit de familie niet altijd begrip voor de ziekte van haar man. Ook stoort het haar dat toen haar man werd opgenomen de zorgprofessionals wel aandacht besteedden aan haar man, maar er niet werd gevraagd hoe het met haar ging en of ze het zelf wel aan kon. Dit aspect van de professionele zorgverlening zou volgens haar verbeterd moeten worden.