Abel voelde zich fysiek nog vrouw, maar ging door het leven als man

Interviewer: Je noemde al even dat je op je negentiende uit de kast kwam. En als ik het me goed herinner, was je drieëntwintig nu. Dus er zit een periode in waar je menstrueerde, maar wel al als man door het leven ging.

Respondent: Ja, klopt. Dat was heel zwaar. Ik kwam op mijn negentiende uit de kast, maar toentertijd waren de wachtlijsten drie jaar. Dus dat maakte dat ik geen toegang had tot medische hulp. Maar ik kon het sociaal niet meer aan om door het leven te gaan als vrouw. Dus ik heb zonder hulp m'n haar afgeknipt, m'n naam veranderd en gewoon de sociale transitie doorgegaan. En ik had het geluk dat ik met kort haar zonder hormonen er gewoon uit zag als een jongen, dus dat ging makkelijk. Maar makkelijk tussen aanhalingstekens; het was niet makkelijk. Maar je had dan wel nog dat je menstrueerde. En problemen als op een mannentoilet zijn geen prullenbakjes. Dat je daar zit: o ja, dat moet dat verbergen. Ook met omkleden, waar ga je heen? Het was echt een fase: fysiek was ik heel erg vrouwelijk. Ik menstrueerde nog, ik had nog borsten. Dus je bent een soort van in een grijs gebied, en een deel van je omgeving ziet je als man, een deel van je omgeving weigert dat, of kijkt daar doorheen. En dat maakte dat het ook een soort van steeds groter geheim werd. Je wilde niet aan iemand vertellen, hierover praten. En de psychische druk werd daardoor ook hoger, omdat in mijn sociale leven werd ik steeds gelukkiger en werd ik steeds meer mezelf en werd ik gewoon gezien als Abel en leefde ik zo. Maar dan kwam [lacht] die realisatie weer dat als je menstrueert: o ja, nee, dat is het nog niet, daar ben ik nog niet. Ik heb nog niet de medische hulp. En die heb ik dus nu iets meer dan een jaar geleden gekregen.