Linda (A) vindt het belangrijk richting haar zoontje om open te zijn over haar stemmingswisselingen

Interviewer: Hé en je zoontje, je zei dat die bijna vijf wordt? In dat eerste half jaar van hem zat jij in die depressie, die periode daar hoe ging je met hem om?

Respondent: Wij zijn wel vanaf dag één eh heel open geweest naar onze zoon. Omdat, wij wisten het gelukkig dus we hebben ook in onze opvoeding en dan wist ik ook van oe, nu ga ik echt ontploffen en ik wilde niet tegen hem schreeuwen, dan ging ik weg, dan ging ik naar buiten. En dan nam mijn man het over. Heb ik ooit tegen hem geschreeuwd ja, ja zeker. En ik ben heel blij dat wij hè dat wij het dus wisten, dus daardoor ook daar vorm aan konden geven. Maar ja, het doet niks meer dan zeer wanneer je kind zegt mam, ben je nou alweer ziek. Want ik lag natuurlijk tien dagen in de maand eraf en dan lag ik in bed en dan moest ik zeggen papa brengt jou naar school want mama is ziek. Ben je nou alweer ziek. Ja, dus dat is eh hè en wij hebben natuurlijk niet alles verteld en hij heeft heel veel dingen gelukkig niet gezien. En ik ben natuurlijk altijd heel bang geweest om hem daarmee te beschadigen. Daar ben ik nu nog weleens bang om, van heeft hij niks opgelopen of zo. [lacht] Maar ik denk wel dat communicatie alles is en dat je als je dingen geheim gaat houden voor je kinderen, dan zij voelen hij voelt ook wel aan dat er iets is met mama. Dus ik probeerde dan juist altijd te zeggen, het ligt niet aan jou, mama voelt zich niet lekker, maar daar kun jij niks aan doen en ik ben er gewoon voor je en kom maar lekker knuffelen. Maar ik moet gewoon meer slapen. Ja, door dat op die manier te communiceren denk ik wel dat dat heel en dan kon hij ook echt gewoon naar mij toekomen en dan mama wil je nog een knuffel. Ja en dat is echt wel ja, dan breekt je hart. Maar je wil je wil als moeder wil je natuurlijk gewoon voor je kind zorgen. Je wil niet dat alleen je man het moet doen. Hè, op een gegeven moment was het altijd papa, papa, papa en mama telde niet mee. Dat doet zeer, dat doet zeer, ik hou meer van papa dan van mama ja, dat is verschrikkelijk. En ik weet zeker dat dat wel er erg mee te maken heeft gehad ja. Hè want na mijn na die, zes weken na die operatie eh ik zat hier aan tafel en ik vroeg aan hem van zo wijs als die is op vier bijna vijfjarige leeftijd, maar ik zeg wat vind je nou het fijnste. Nou, dat mama beter is, dat durfden we toen wel zachtjes te gaan uitspreken. Ja, mama dat jij niet meer tegen mij schreeuwt ja, dan ga je kapot. Dan ga je echt stuk ja, ja. Dus die heeft zeker dingen meegekregen, ondanks dat ik me heel vaak juist heel hard heb ingehouden. Ik denk echt dat dit kinderen kan beschadigen, dat vind ik nog het ergste misschien wel ja.