Maartje vertelt over de twee kanten van een diagnose krijgen

Dat houdt me ook wel tegen. Want ik ben heel bang dat ze het niet vinden en dan zit ik met die littekens. Of dan heb ik heel lang gedacht dat ik het had. Maar ze zeggen ook het is wel een geruststelling: dan als die diagnose niet gesteld is. Ik zeg: nee, dat is het helemaal niet. Want je hebt al die tijd gedacht dat dat het is, want het is vastgesteld door een arts, gespecialiseerd.

Interviewer: Zou het je meer rust geven als je het wel hebt dan niet hebt?

Respondent: Ja, nu wel. Het is heel gek om te zeggen, maar je wil het niet, want je krijgt een chronische stempel zeg ik altijd. Liever heb je het niet. Maar ik zeg ook wel van: als je het niet hebt, wat is het dan wel? Wat is er dan waar ik dan die buikpijn vandaan heb?

Interviewer: Wat maakt dan dat het fijner is om de stempel toch maar te hebben dan niet?

Respondent: Dan heb je een verklaring denk ik. Dan kan je uitleggen waarom je die klachten hebt. En voor jezelf het vertrouwen in je lichaam is dan ook wel als je het niet, hoe zeg je dat.. Als je het stempel dan niet hebt, is het echt weer die twijfel van is het dan wel heftig genoeg? Ben ik gek aan het worden? Is het wel aanwezig? En is het psychisch dan is het ook wel een nasleep van: waar komt het dan vandaan? Want dat ga je de hele tijd vraagtekens eigenlijk.