Anne (A) had last van een postnatale depressie

Tenminste, ik heb 5 weken bij mijn ouders gelogeerd, bij mijn vader en mijn moeder, omdat ik echt een postnatale depressie had en niet meer uit bed wilde komen en hem niet meer de fles wilde geven, dus dat moest, maar daarna ja, neem je je rust en dan…

I: Bij hoeveel weken startte die depressie?

Dat is ehm, toen hij 3 maanden ongeveer was, begonnen, in januari. Ja, eind januari is dat begonnen.

I: Ja en daar werd je wel meteen goed ook voor geholpen?

Nou, ik merkte het bij mezelf al wel, alleen je geeft het niet toe. Geen ene moeder… Niemand geeft toe als je depressief bent of wat dan ook. Natuurlijk, het hoort erbij en je moet 9 maanden ontzwangeren en je hebt het allemaal zwaar gehad en bla bla bla… En dat weet je ook wel. Alleen, op het moment dat ik dus wakker werd en hem hoorde huilen en ik ook aan het huilen was tijdens het fles geven, dacht ik: er klopt iets niet. Toen heb ik op een maandagochtend vroeg mijn moeder gebeld en die is gekomen en die zei: “We gaan de dokter bellen, [naam participant].” Dus toen moesten we naar de dokter toe en die zei: “Ik heb het aan zien komen, je hebt echt een postnatale depe-, postnatale depressie.”

I: Bij de huisarts was dat?

Ja, bij de huisarts. Ja. Gelukkig wel in de, in de minste vorm. Ik bedoel, ze bestaan in vormen dat je je kind en jezelf wat aan doet, ik had dat gelukkig niet. Ik zorgde ook echt nog wel voor hem en ik gaf hem ook echt wel de fles, anders had hij nu ook niet meer thuis gewoond bij mij. Maar het was wel zo dusdanig, dat ik echt ge-, dat er geadviseerd werd om een tijdje te logeren ergens anders met hem, zodat ik niet meer de volledige zorg hoefde te hebben. Ehm en ik moest aan de antidepressiva, dat was echt eh… Ja. En ik had paniekaanvallen, dus daar kreeg ik ook medicijnen voor, dat was echt een dingetje.