Judith telde de uren af totdat de kraamzorg weer zou komen

Nou ja, goed, vroeg in de ochtend is zij weer weggegaan, zei ze: “Nou, ik ga thuis even slapen, dan ben ik er om half 9 weer.” Nou ja, dus wij hebben die, die uurtjes op ons bed gezeten, de hele tijd naar dat kind kijken en shit, wat moeten we hier nou mee? Wat moeten we ermee doen? En, nou bijzonder en we hebben geen oog dichtgedaan. We zaten een soort van af te tellen tot die kraamzorg weer kwam, weet je wel, dat ze ons kon vertellen wat we met dat kind moesten doen, want we wisten, weet je wel, hij heeft dus volgens mij de hele nacht bij mijn man op de borst gelegen en we hebben gewoon een beetje zitten kijken eigenlijk, ja. Tot de kraamzorg er eindelijk was.