Amanda begon te hyperventileren, had het warm en koud en was misselijk

woensdag, 30 augustus, 2017

En toen werd ik misselijk en draaierig en héél draaierig en zwak. Want ik was moe natuurlijk en het deed pijn. En bleek dat, ik had de ademhaling niet goed. Ik pufte wel maar tussendoor ademde ik elke keer weer in. Dus het was meer hyperventileren. Dus ik had veel te veel CO2 binnen gehad, dus ik was helemaal draaierig. En ik had het hartstikke heet. Dus ik werd de hele tijd achtervolgd. Ik was rondjes aan het lopen. Ik werd achtervolgd door mijn moeder of de vriend met de ventilator aan de stekker. [lacht] Anders had ik het te heet. Dat was best wel hilarisch om te zien. Ik loop daar echt zo pff, pff met die ventilator achter mij aan anders werd ik boos. Die moest per se op mij gericht zijn. Als er iemand voorstond, dan duwde ik diegene gewoon aan de kant. Ga weg voor, voor mijn beste vriend ventilator. En ehm, ik werd dus heel erg misselijk. Tussendoor lag ik elke keer op de bank. Als er dan weer een wee was, dan rondlopen. Daarna liggen op de bank. Even twee minuten m’n ogen dicht, want ik was zó zwakjes. En daar gaan we weer, de volgende. En ik had het koud en warm daarna, koud en warm. Dus deken op, deken af, deken op, ventilator, deken af. Het, het bleef maar wisselen en ik werd ehm, zo misselijk, ik moest overgeven. En dat is vervelend. Want je lichaam maakt al van die trekkingen om het er allemaal uit te krijgen en dat is al niet fijn. En ik vind overgeven sowieso niet fijn en ondertussen krijg je dan zo’n wee. En dan zit je daar echt als een hopeloos hoopje pijn met een emmer, je kan niks. Je kan niet puffen, je kan niet ademen, niet praten. Je bent gewoon… je lichaam doet van alles en jij zit daar als klein poppetje in je hoofd gewoon: aaahh. Dus dat was heel naar.

Wij gebruiken cookies op deze site om uw gebruikerservaring te verbeteren

Klik op "ik ga akkoord" om cookies toe te staan.