Gera wordt op haar werk af en toe gebeld door haar dochter

Ze heeft wel af en toe nog eens een … ja een paniekaanval, dus eh … dat was vorige week donderdag ook. Was ik ’s morgens op mijn werk en eh, nou belde ze ’s ochtends om 9:00 uur: mam, ik voel me niet zo fijn. Ik zeg: oké. Ik zeg: ja, niet zo fijn, heb je de griep? Ja, ik houd me altijd maar een beetje … hé. Nee nee nee, niet de griep, ik voel me niet zo fijn in mijn hoofd. Ik zeg: oké. Ik zeg: hoe dat, niet zo fijn in mijn hoofd? Ja, ik weet het niet, ik weet het niet. Ik weet niet zo goed wat ik moet, zegt ze. Ik zeg: nou rustig op de stoel gaan zitten. En dan doe ik eerst door de telefoon met haar ademhalingsoefeningen. Ik zeg: nou. Ik zeg: maar eh, wat kunnen we er verder aan doen? Of heb je graag dat ik even naar huis toe kom? Ja, moet je weer voor mij naar huis toe komen. Ik zeg: maakt niet uit, als jij zegt van: ik heb liever dat je naar huis toe komt, doe ik dat even. Ja, kan dat wel? Ik zeg: ja, dat kan wel even. Nou, doe maar even dan. Nou, dan kom ik naar huis toe, doen we samen ademhalingsoefeningen en dan een kopje koffie drinken en dan hoef ik maar een halfuurtje bij haar te zijn en dan is ze weer rustig. Ik zeg: nou, wat doen we nu? Eh. Ik zeg: ik denk dat je gewoon naar school kunt. Ja, ik denk het ook wel. Ik zeg: dan heb je weer afleiding en dan kun je gewoon je school … of je dag weer vervolgen. Ja, ik denk het ook wel. Ik zeg: nou, ik breng je gewoon lekker naar school, wil het niet, ik ben zo weer bij je, dan haal ik je op. Ik denk het ook, zegt ze. Ik zeg: en ik houd mijn telefoon bij me, dus ik ben er zo weer. Ja, zegt ze, ik ben alweer een stuk rustiger.