Tirza kon haar dochter maar bij heel weinig mensen onderbrengen

We hadden een oom en tante die voor onze kinderen zorgden en die hebben zich ingelezen en die hebben wij opgeleid zeg maar, om daarmee om te kunnen gaan. Maar ik merkte ook wel bij hen dat ze het heel zwaar vonden om voor haar te zorgen. Die voelden zich heel erg verantwoordelijk. Hè, bang dat er iets mis zou gaan, zeg maar. Dus we zijn wel weekenden weggeweest, of avondjes weggeweest, dat zij daar logeerden. Vooral toen ze nog heel klein waren. Hè, het is af en toe ook weleens nodig om ook eens even weg te gaan en je hebt natuurlijk ook weleens gewoon verplichtingen in familie- of vriendenkring dat je eens even weg wilt. Maar die momenten waren heel zeldzaam. Een hele kleine kring waar je dit soort kinderen kwijt kan.

Je geeft niet even gewoon een baby aan de buurvrouw in dit geval. Nee. En we hebben het allemaal gedaan, maar achteraf denk je van jeetje, het waren tropenjaren. Tropenjaren. En, en helaas viel de oom weg eh, plotseling; door omstandigheden eh twee jaar geleden nu. En dat was voor ons echt een aderlating. Ja. Ja. Mijn schoonmoeder nam ook een deel van de taken over, maar die woont in dezelfde flat als de oom en tante van eh, van Marit. Dus als mijn dochter bij oma was, dan werd er altijd even gespard. Hè, dus ze zorgden altijd dat ze bij elkaar in de buurt waren en eh, maar mijn dochter mocht heel graag bij oma zijn. Die is vier jaar geleden ons ontvallen. Dus, dat was wel heel verdrietig. En twee jaar daarna ontviel onze eh oom ons. En dus ook een stukje ja, extra hulp.