Rianne

Rianne is sinds haar vierde jaar mantelzorger voor haar moeder, die secundaire Addison na Cushing heeft. Dit is een ziekte waarbij de bijnier niet goed werkt met ernstige vermoeidheid en spiervermindering als gevolg. Daarnaast zijn er acute situaties waarin haar moeder een hele lage hydrocortisonspiegel heeft. In dat geval moet er meteen hydrocortison bijgespoten worden en wordt haar moeder opgenomen in het ziekenhuis. Na een ziekenhuisopname kan haar moeder weinig en het duurt lang voordat ze er conditioneel weer bovenop komt.

Rianne heeft één oudere en één jongere zus. Haar vader had een eigen bedrijf, waardoor ze als kinderen al vroeg zelfstandig moesten worden. De zorg die Rianne levert is voornamelijk huishoudelijk, maar ze heeft ook de persoonlijke verzorging van haar moeder op zich genomen toen deze last had van een hernia. In het begin was dit raar, maar uiteindelijk vond ze het wel mooi om dit voor haar moeder te kunnen doen. Rianne deelt de zorg voor haar moeder met haar zussen.

Rianne had als kind al door dat haar situatie anders was dan die van andere kinderen. Vriendinnen konden daarom niet altijd goed begrijpen waarom ze niet kon afspreken. Behoudens hun bijdrage aan het huishouden heeft haar moeder geprobeerd alle kinderen zo veel mogelijk vrijheid te geven. Rianne merkt dat ze hier echter niet altijd gebruik van maakte en zichzelf soms teveel wegcijferde. Vooral toen Rianne en haar zussen klein waren hielpen er vrienden en familieleden mee bij de verzorging van haar moeder. Soms gebeurt dat nu nog. Ook werd er in haar jeugd gebruik gemaakt van de professionele thuiszorg en van huishoudelijke hulp. Dit was voor Rianne niet altijd gemakkelijk, omdat ze zich hechtte aan deze mensen die dan echter na een paar weken weer weg gingen.

In de periode dat Rianne op school zat is er niet altijd erkenning geweest voor haar situatie. Tijdens haar opleiding zijn er zelfs docenten geweest die hebben aangeraden om met de opleiding te stoppen omdat deze niet te combineren zou zijn met de mantelzorg. Haar mentor heeft haar wel gesteund en ervoor gezorgd dat ze thuis mocht blijven als het haar te veel werd, zolang haar cijfers er maar niet onder leden. Tegenwoordig werkt Rianne als verzorgende IG met ouderen. Hoewel ze een arbeidscontract heeft van 24 uur per week, werkt ze in de praktijk 32 uur of meer omdat er een personeelstekort is. Rianne wilde als kind al in de zorg werken en vindt het fijn dat ze nu zowel met ouderen met dementie als met chronisch zieke ouderen werkt. Op het werk zijn er slechts enkele collega’s die van haar situatie weten, omdat ze werk en privé het liefst gescheiden houdt. Toch kan ze het waarderen als er collega’s oprecht geïnteresseerd zijn hoe het met haar gaat. Over haar huidige leidinggevende is ze minder tevreden, omdat deze niet prettig reageerde toen ze over haar thuissituatie vertelde.

Rianne geeft aan dat mantelzorgen erg belastend is en omschrijft het “alsof je 24 uur per dag aan staat.” Die situatie zorgt ervoor dat ze soms prikkelbaar is. Als haar moeder is opgenomen in het ziekenhuis, merkt ze dat ze op het werk hiermee bezig is, waardoor haar werk er soms wat onder lijdt. Rianne adviseert andere mantelzorgers om een dag in de week voor zichzelf te nemen. Daarnaast geeft ze aan dat het bij het aanvragen van zorg belangrijk is om in te gaan op wat niet meer lukt, in plaats van op wat wel lukt. Omdat het voor veel mensen heel moeilijk is om de juiste hulp te krijgen is Rianne teleurgesteld in het huidige zorgstelsel.