Jenneken

Jenneken is mantelzorger voor haar moeder van 91 die in 2017 een delier kreeg als gevolg van een long- en een blaasontsteking. Haar moeder heeft als gevolg van dat delier een hersenbeschadiging opgelopen en heeft als gevolg daarvan problemen met haar geheugen. Ze heeft sterke behoefte aan regelmaat en is vaak angstig, zeker als er onverwachte dingen gebeuren. Jenneken bezoekt haar moeder gemiddeld een keer per week. De tijd vlak na het delier had haar moeder veel behoefte aan iemand om zich heen en daarom bezocht Jenneken haar moeder toen meerdere keren per week. De belangrijkste zorgtaken zijn het gerust stellen van haar moeder en het regelen van praktische zaken, ook vanwege de gehoorproblemen van haar moeder.

Jenneken heeft geen broers of zussen en haar moeder woont zelfstandig. De partner van Jenneken heeft op afstand toegang tot de computer van haar moeder en helpt haar moeder met computerproblemen. Ook zijn er mensen in de omgeving van haar moeder die hulp aanbieden, zoals een buurvrouw en vriendinnen van haar moeder. De combinatie van haar baan en het mantelzorgen is ook vanwege de reistijd naar haar moeder belastend maar geeft Jenneken tegelijkertijd energie omdat ze iets voor haar moeder kan betekenen. Ook vindt Jenneken het zwaar dat ze alleen de verantwoordelijkheid voor haar moeder draagt. Als gevolg van haar mantelzorgtaken heeft Jenneken minder tijd voor hobby’s en voor haar vrienden. Haar vrienden hebben daar wel begrip voor.

Jenneken werkt 34 uur per week als psychodiagnostisch werker bij de GGZ en is daarnaast voorzitter van de beroepsvereniging. De vrije dag in de week besteedt ze meestal aan mantelzorg. Jenneken is vorig jaar acht uur meer gaan werken, omdat haar partner minder ging werken en ze graag voldoende financiële middelen wil hebben om voor haar doen plezierig te kunnen blijven leven. Jenneken haalt energie uit het werken omdat het haar het gevoel geeft iets te betekenen voor mensen. Het team waarin ze werkt, vindt ze prettig. Op het werk vertelt ze niet veel over haar situatie, wanneer ze dit wel doet krijgt ze van collega’s steun en begrip.

Jenneken werkt vrij zelfstandig en kan zelf haar werktijden en afspraken inplannen. Omdat ze haar eigen agenda beheert, is het geen probleem om tijdens het werk een telefoontje voor haar moeder te plegen. Een belemmering is dat Jenneken wel op kantoor aanwezig moet zijn om te werken. Bij een acute situatie bij haar moeder kan het voor Jenneken moeilijk zijn om zorgverlof te krijgen, de regels hiervoor zijn vrij strikt. Haar leidinggevende verwacht dat mantelzorgtaken voornamelijk in eigen tijd plaats vinden, alhoewel dat nooit echt is besproken. Jenneken is van plan een gesprek te hebben met haar leidinggevende over de situatie van haar moeder, zodat ze weet wat precies mogelijk is wanneer haar moeder hulp nodig heeft.

Het contact met de doktersassistent van de moeder van Jenneken is goed, maar de huisarts en de praktijkondersteuner hebben Jenneken en haar moeder teleurgesteld omdat ze niets laten horen, terwijl de praktijkondersteuner beloofd had elke drie maanden contact op te nemen. Jenneken had verwacht dat de huisarts informatie over zaken als PGB en belastingteruggaves zou geven.

Om de mantelzorgtaken vol te kunnen houden heeft Jenneken hulp voor haar moeder aangevraagd bij een organisatie voor aanvullende mantelzorg en hulp bij dementie. Ze hoopt dat deze ondersteunende hulp haar moeder kan helpen bij het huishouden en haar af en toe gezelschap kan houden. Voor zichzelf overweegt Jenneken een cursus mindfullnes of yoga te gaan volgen. Als haar moeder niet meer zelfstandig kan wonen wil Jenneken graag dat haar moeder bij haar in de buurt komt wonen. Het advies van Jenneken aan andere mantelzorgers is om voldoende hulp van allerlei aard rond degene die mantelzorg ontvangt te organiseren.