Jan

Geslacht:
Man
Leeftijd:
65 jaar
Datum interview:
woensdag, 2 oktober, 2019

 

Achtergrond:

Jan is 65 jaar, getrouwd en heeft drie kinderen die niet meer thuis wonen. Zijn oudste zoon (30 jaar) heeft een ernstige meervoudige beperking. Zijn jongste zoon (29) is samen met zijn biologische zusje (28) geadopteerd toen ze respectievelijk vier en drie jaar oud waren. Zijn jongste zoon heeft een auditieve en verstandelijke beperking en een dissociatieve stoornis. Jan is nu met pensioen. 

Korte samenvatting:

Jan is mantelzorger voor zijn oudste zoon (30 jaar) die een ernstige meervoudige beperking heeft. Daarnaast zorgt Jan ook voor zijn geadopteerde jongste zoon (29 jaar) bij wie op achtjarige leeftijd een auditieve en verstandelijke beperking en veel later een dissociatieve stoornis werden gediagnosticeerd. Jan heeft altijd fulltime gewerkt in verschillende functies binnen het onderwijs. Openheid over je thuissituatie en een goede planning zijn volgens Jan essentieel om de combinatie werk en mantelzorg vol te kunnen houden.

Meer

 

Jan is mantelzorger voor zijn oudste zoon die nu 30 jaar oud is. Op éénjarige leeftijd werd vastgesteld dat zijn hersenen niet goed ontwikkeld zijn en er van een ernstige meervoudige beperking sprake is. Jan heeft samen met zijn vrouw zijn zoon eerst thuis verzorgd. Zij kregen daarbij ondersteuning van verzorgenden die zij inhuurden vanuit een Persoons Gebonden Budget (PGB). Toen hun zoon 21 jaar oud was, is hij in een instelling gaan wonen. Jan bezoekt zijn zoon daar ongeveer één keer per week. Soms neemt hij hem een dagje mee naar huis. Nu de lichamelijk verzorging van zijn zoon door de instelling is overgenomen, houdt Jan zich voornamelijk bezig met het regelen van praktische zaken en het waken over de kwaliteit van zorg voor zijn zoon. Zijn zoon heeft epilepsie en krijgt regelmatig een levensbedreigend insult, waarvoor hij naar de spoedeisende hulp moet. Daarom kan er elk moment een telefoontje komen dat Jan onmiddellijk naar het ziekenhuis moet.

Jan is tevens mantelzorger voor zijn jongste zoon die nu 29 jaar oud is. Zijn jongste zoon is samen met zijn biologische zusje door Jan en zijn vrouw geadopteerd toen hij vijf jaar oud was. Na enkele jaren bleek zijn jongste zoon zowel een auditieve als een verstandelijke beperking te hebben. Zijn jongste zoon heeft veel begeleiding nodig en Jan heeft veel tijd en energie gestoken in de zoektocht naar een geschikte school voor hem. Toen zijn jongste zoon volwassen werd is ook hij in een instelling gaan wonen. Vier jaar geleden kreeg hij een ongeluk waardoor hij niet meer kon lopen en praten. Hij is toen tijdelijk weer in zijn ouderlijk huis gaan wonen. Jan en zijn vrouw hebben hem toen volledig verzorgd en een revalidatieprogramma voor hem opgesteld, waardoor hij herstelde. Twee jaar geleden kreeg zijn jongste zoon opnieuw uitvalsverschijnselen en na veel onderzoeken is uiteindelijk bij hem een dissociatieve stoornis vastgesteld.

Jan heeft als mantelzorger weinig ondersteuning en informatie gekregen en heeft veel zelf moeten uitzoeken. Hij ziet zichzelf als een pionier in het mantelzorgen. Door zijn inspanningen heeft zijn oudste zoon als eerste in Drenthe een PGB gekregen en kon zijn verzorging thuis worden ingezet. Om adequate mantelzorg te kunnen bieden benadrukt Jan het belang van goed plannen en organiseren. Hij vindt dan ook dat je als mantelzorger geen dingen op zijn beloop moet laten, maar er direct mee aan de slag moet. Daarnaast moet een mantelzorger volgens Jan altijd strijden voor de toewijzing van voorzieningen en hulpmiddelen, zodat je naaste krijgt waar hij/zij recht op heeft. 

Jan heeft eerst als onderwijzer aan een basisschool gewerkt. Van deze school werd hij vervolgens de directeur. Omdat hij als directeur zeer veel verantwoordelijkheden had en geen ondersteuning kreeg, werkte hij regelmatig 80 uur per week. In combinatie met zijn rol als mantelzorger trok dat een te grote wissel op hem en zijn gezin, zodat hij na twintig jaar is gestopt met zijn werk als directeur. De laatste 15 jaar werkte hij als docent en docentbegeleider in het voorbereidend middelbaar beroepsonderwijs (VMBO). Omdat Jan altijd zeer betrokken was bij zijn leerlingen en het als zijn missie zag hen een kans op een mooie toekomst te bieden, werkte hij echter ook als docent nog altijd veel meer dan 40 uur per week. Sinds enkele jaren is Jan met vervroegd pensioen. 

Jan is op zijn werk altijd open geweest over zijn rol als mantelzorger. Hierdoor ontstond er bij collega’s en later bij zijn leidinggevende begrip voor zijn thuissituatie en werd hem de mogelijkheid geboden in noodgevallen direct zijn werk te verlaten. Een belemmerende factor daarbij was wel dat hij niet zomaar een klas met kinderen zonder toezicht achter kon laten. Door zijn collega’s en leerlingen kon hiervoor echter bijna altijd een oplossing gevonden worden. Wat Jan heeft geholpen bij het combineren van mantelzorg en werk is dat hij goed kan plannen en organiseren en dat hij altijd voorbereid was op een calamiteit. 

Jan adviseert andere mantelzorgers op hun werk open en eerlijk te zijn over hun thuissituatie, omdat je daarmee als mantelzorger begrip creëert bij je leidinggevende en collega’s. Daarnaast onderstreept hij het belang van goed plannen en organiseren. Hij geeft andere mantelzorgers ook nog de tip zich goed te laten informeren over de mogelijkheden voor voorzieningen en hulpmiddelen voor hun naasten. Er is volgens hem meer mogelijk dan de meeste mantelzorgers weten, maar om daadwerkelijk voor het beschikbare ondersteuningsaanbod in aanmerking te komen is wel doorzettingsvermogen nodig.

All ervaringen van Jan

Wij gebruiken cookies op deze site om uw gebruikerservaring te verbeteren

Klik op "ik ga akkoord" om cookies toe te staan.