Al schijnt de zon voor mevrouw van der Linden lang niet altijd, ze probeert er het beste van te maken

En waar haalt u de meeste kracht uit?

Ik denk dat het heel veel wilskracht is gewoon, door mezelf. En voor m'n man [huilt] en voor m'n zonen, kijk, daar haal ik m'n kracht vandaan. Want dat is, ja voor mij is dat zo'n belangrijk deel van m'n leven dat ik [-], en iedereen wil blijven leven, en dat is een natuurlijk kracht denk ik die je hebt hè, en ja die moet ik, die moet ik aanspreken, nu heel vaak aanspreken. Nou, zolang ik dat kan en doe is er eigenlijk niks anders aan de hand, en dat, dat lukt me eigenlijk nog heel goed hoor, ik heb nog heel veel om voor te gaan.

Ik heb vijf kleindochters, nou die wil ik natuurlijk ook groot zien worden. [-] Ja. Ik heb nog heel veel om voor te vechten. En ja dat geeft ook een goed gevoel hoor. Als ik hier zat van, ja waar doe ik het voor, ja dan weet ik ook niet hoe ik er dan tegenaan zou kijken, maar dat peil heb ik nog lang niet bereikt, ik ben nog heel, heel strijdvaardig om zo goed mogelijk verder te gaan. En dingen die die, heb ik ook leren accepteren, ik, ja, ik zie slecht, nou dat is zo, en daar kan ik me wel tegen blijven verzetten, maar dan nog zie ik slecht hè, dus ja. Wijsheid komt met de jaren zeggen ze altijd maar dit, dit vind ik dan echt dat je leert door, ja, het minder strijdbaar willen zijn, zo van, ja het onherroepelijke dan ook maar leren aanvaarden want dat is niet anders. Dat lukt me lang niet iedere dag maar wel heel vaak. Dat ik daar, dat ik dat op kan brengen. Maar ja, wat moet je doen?

Dingen blijven de moeite waard hè, dat is het ook hè, het blijft allemaal de moeite waard om er voor te gaan. Als ik nou m'n kersenboom daar in bloei zie staan, dan denk ik, nou, van de zomer eten we daar weer lekker kersen van. En ja, zo, er is zo veel waar je steeds toch maar weer aan moet denken en voor moet gaan. Dat [-][-]. En ik denk dat dat ja, daar ben ik lang niet de enige, ik denk dat dat ook voor alle oudere mensen geldt die nog verder willen, die, moeten we allemaal een beetje meer moeite voor doen en zolang je dat maar doet en op kunt brengen en is er denk ik niks aan de hand.

Ongemakjes ja, die komen er maar ja, dat gaat ook niet van de ene dag op de andere, dat gaat ook geleidelijk aan en dan ja, daar moet je je dan ook niet tegen willen verzetten, want dan, dan wordt het niet meer gezellig voor jezelf en je omgeving. En nou kunnen ze er ook weer om lachen, zo van, ja mam dat heb je pas drie keer verteld, of zo, dat weten we nou wel, nou dan lachen ze erbij en knuffelen en dan denk ik, oh ja dat zal dan wel, [lacht] zal ik het niet meer vertellen. Dus ja, het is ook ja, hoe dat [-].

Kunt u daar zelf ook om lachen dan?

Nou, ja als een boer die kiespijn heeft natuurlijk, dat snap je wel hè, maar ja, ach dan gaan we gewoon verder over andere dingen en dan ben ik dat ook weer kwijt. Ik blijf daar niet in hangen, dat doe je alleen in bed als je alle tijd hebt hè, van jeminee dat was nou vandaag toch weer niet zo best. [lacht] Hè, maar ja, dat kan niet anders, het is ook heel gewoon denk ik, dat hebben alle mensen, iedereen denkt over de dag na of over z'n leven hè, net zo goed als ik. Alleen, ja, dat ziet er dan misschien nog een beetje zonniger uit. Maar nogmaals, ik heb heel veel zonnetjes nog om me heen. En zolang ik dat heb en zo ervaar kan ik dit aan. Ja, dat zie ik ook niet, dat, dat [-]. Ik krijg alle steun van iedereen in mijn omgeving, daar ligt dat allemaal niet aan hoor. Ik, ik, ik denk ook niet dat je het op kunt lossen. Het feit is er gewoon en ik moet er voor mezelf moet ik het accepteren en er proberen mee om te gaan, voor mezelf er het beste van te maken, het meeste eruit te halen. Meer kan ik er niet aan doen, meer is er ook niet aan te doen. Dus dat onvermijdelijke, nou je hoort het, ik ben het al een klein beetje het me eigen aan het maken [lacht], maar ik heb ook geen keuze, dat weet ik wel, maar, nou dat vind ik een heel moeilijk proces, om gewoon te zeggen, nou ja, zo is het en hier moet ik het mee doen.

Dat automatische, dat heb ik nog lang niet hoor, daar [-], ja. Ik weet ook niet of het goed zou zijn, een beetje strijdbaar blijven is natuurlijk ook wel heel goed [lacht], dus ja, als ik het toe, echt helemaal toe zou geven, dan misschien is dat juist helemaal niet de bedoeling. Hè, dat van je lijf en je hoofd, dat die willen altijd nogal wat dat willen vechten, dat ja. Dat dat is het gewoon en maar ik ga daar niet meer dagelijks over lopen huilen of wat dan ook hoor, en me machteloos voelen, ik heb gewoon dagen die , dan schijnt gewoon de zon hè, letterlijk buiten en dan weer lekker in m'n tuintje kan werken en och, dan heb ik het allemaal nog niet zo slecht. En ik heb het ook niet zo slecht. Ik heb natuurlijk een schat van een man die me overal in steunt en alles voor me doet, ik heb m'n kinderen en m'n kleinkinderen, ik heb nog zoveel om blij mee te zijn. En dat heb ik, dat realiseer ik me meer. Dat was een beetje weg, want ik was alleen maar bezig met mezelf, met de negatieve dingen en oh dat, dan voel ik misschien ook het voorjaar hè, dat wat ik voel en wat ik om me heen zie, dat geeft me weer gewoon veel meer spirit om gewoon te aan-, leren aanvaarden en daarmee verder te gaan. Dus ja, dat heb ik een beetje overwonnen.

Mooi.

Zo kan ik ermee leven. En, hoe het verder gaat, ja dat weet geen mens. Hè, dat dat is gewoon zo. Maar dat is voor iedereen zo hè. Ik ben tweeënzeventig, ik hoop nog lang te kunnen leven, maar ja, de kwaliteit vind ik eigenlijk ook wel heel belangrijk hoor. En, en, ja dat heb je niet meer zo in de hand hè, dat [-] Maar goed, ik hou me keurig aan voorschriften suiker en ja, nou ja, meer, meer kan ik niet zoveel, hè. Dus hier moet ik het mee doen en hier wil ik het mee doen. Ik heb nog heel veel positieve dingen. Ja, dat is natuurlijk een hele andere pijn, maar het doet wel heel erg pijn. [-] Ja. [emotioneel] Weet je, het onvermijdelijke doet zo'n pijn. Het wordt nooit meer beter en hoe erg het wordt weet je niet.

Dat, dat onvermijdelijke, dat vind ik heel moeilijk ervan. Daar kan ik echt van wakker liggen. Je hebt allemaal wel eens dagen dat de zon niet zo schijnt voor jezelf, dan heb ik het daar heel moeilijk mee. En andere dagen waar, als ik daar niet over loop te piekeren, dan, ja dan is dat gewoon niet aan de orde, dan kan ik best leven met het feit zoals ik nu ben. Maar dat ja dat vind ik hoor, waar eindigt het. Ooh! Dat vind ik [-]. Temeer omdat je daar zelf eigenlijk geen niet echt vat op hebt. Dat dat is zo, wat me zo ja, bang maakt, ja, onzeker maakt, hè, van ik weet wel dat dingen goed voor me zijn die ik moet doen maar, dan zeg ik ook steeds, mijn slechte ogen werken me ook tegen. Als ik lekker in een boek kan zitten lezen dan vergeet je het allemaal hè, en nou dat kan ik niet meer, dat maar ik heb er nu alle tijd voor en ja dan, ik heb te veel tijd om erover na te denken. En te weinig afleiding eigenlijk. Dat, vind ik echt het probleem.

Hoe zou dat opgelost kunnen worden?

Ja, dat zie ik ook niet, dat, [-]. Ik krijg alle steun van iedereen in mijn omgeving, daar ligt dat allemaal niet aan hoor. Ik, denk ook niet dat je het op kunt lossen. Het feit is er gewoon en ik moet er voor mezelf moet ik het accepteren en er proberen mee om te gaan, voor mezelf er het beste van te maken, het meeste eruit te halen. Meer kan ik er niet aan doen, meer is er ook niet aan te doen.