Mevrouw van der Linden kan beter met de ziekte omgaan doordat ze het heeft aanvaard

Nou ja, ik heb geen, wie ben ik om tips te geven, maar ik denk ook dat, dat, ja dat heeft ook heel veel met je eigen instelling te maken hè, hoe, hoe, ja, ik ik heb het er heel moeilijk mee gehad toen hè? En, en, ja op een gegeven moment moet je ook, ook, ja je je, het onvermijdelijke maar onder ogen willen zien en kunnen zien, want dan pas kun je ermee aan de gang hè? En, ja, zo want dan, als ik dan nu terugkijk, van vecht er niet alleen maar tegen, geef er, geef er een beetje aan toe. Maar dat dat zit niet in mensen, want je wil, je wil het niet dus zolang vecht je, dat snap ik wel hoor, dat heb ik zelf, zo heb ik dat zelf ook gedaan. En nu achteraf kijkend, had ik het maar eerder toegegeven, maar dat is natuurlijk heel simpel hè, want, ik heb het gedaan zo. Ik heb er tegen gevochten en, ik heb er niks mee gewonnen, hè, zo van, stagneren of wat dan ook, het gaat toch door.

En, en nu ik die rust heb van dat aanvaarden en dan proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan, oh dat dat dat vind ik heel wat fijner als een aantal jaren terug toen ik het niemand durfde vertellen en iedereen het allang gemerkt had hè, dat dat was achteraf een veel moeilijkere tijd voor mezelf. Dus ja, dat dat, dat zou ik dan wel,, als ze dat van me aan zouden willen nemen [lacht], dat dat je dat beter niet, niet zo lang moet doen zo. Maar ja, dat kan ik nu achteraf zeggen. Ik denk, als ik weer in zo'n proces kwam dat ik het weer zo deed hoor, want het is niet zomaar even toegeven, het is, het is heel wat. En dat, je weet dan niet dat het fijn is dat dat dat je eraan toegegeven hebt en die last van je afvalt van, nou ik hoef de schijn niet hoog te houden. Dat moet je toch allemaal eigenlijk zelf ervaren. Want alle mensen zijn ook verschillend, dus niet iedereen doet dat zoals ik dat heb gedaan hè, dat kan ook niet natuurlijk, ik ben gewoon Nel en iemand anders is, heet anders, is ook iemand anders.