Emma vraagt zich af hoe je voor je jezelf moet zorgen

Wat zou jij anderen adviseren, die in zo'n situatie of als mantelzorger betrokken raken bij de zorg voor een dementerende?

Nou, er wordt altijd heel gauw geroepen, zorg ook goed voor jezelf. Nou, dat is natuurlijk ook wel zo, want als jij zelf helemaal uitgeput bent, dan kan je ook niet meer voor een ander zorgen. Alleen dat is heel erg moeilijk. En ik heb een soort van luxe natuurlijk dat ik hier mijn huis heb en hij daar. Dus ik sta er niet mee op en ik ga er niet mee naar bed. Tenminste niet elke dag. [lacht] Dus als ik hier ben, dan heb ik ook m'n eigen leven en kan ik ook doen wat ik wil en heb ik ook m'n rust en heb ik niet iemand, die een gesprek met me voert, die heel langzaam praat, waar ik heel lang op moet wachten, weet je wel? Of iemand die bijna ondersteboven valt of iemand die zich verslikt, dus ja, op het moment dat ik hem niet zie, erger ik me er ook niet aan.

Want dat is natuurlijk niet alleen maar leuk. Je ergert je er ook wel aan. Maar dat is zo'n algemene tip van zorg dat je, dat je zelf op de been blijft. Nou, hoe doe je dat? Ja, dat is denk ik voor iedereen ook anders. Ik weet niet hoe je, dat kan ik niet iemand adviseren. Maar dat betekent misschien wel dat je eh ondanks dat het niet leuk is, dat je samen in een huis woont, dat je, dat je misschien wat meer hulp over de vloer moet hebben. Want het is niet leuk om als partner een verzorgende te worden. Eigenlijk zou het leukste zijn, dat je als partner alleen nog de "partnerdingen" hoeft te doen en dat de "zorgdingen" door iemand anders gedaan kunnen worden. Alleen ja, waar ligt de grens? Dat is heel moeilijk. [-] En ik, ik zou natuurlijk kunnen zeggen van, probeer eerder bij een neuroloog of zo te komen, alleen dat is niet zo makkelijk. Daar heb je die huisarts en die psycholoog en die weet ik het wat voor nodig. En dan kan je nog zo mondig zijn en dan kan je nog zo weet ik het was, geweldig zijn in wat je zegt, maar als die huisarts je niet doorstuurt, dan houdt alles op [-].