De grootste angst van Marjan is dat haar partner haar niet meer zal herkennen

En wat is uw grootste angst voor de toekomst?

Nou, de grootste angst is, dat ze mij niet meer kent. Nou, ik ga weer huilen. Dat was ook het eerste, dat ik me realiseerde van [-]. Eerst denk je Emmy, Emmy wordt dement waarschijnlijk, want toen zei ik elke morgen als ik wakker word, werd, zei ik het tegen me, tegen mezelf. Het is net alsof er iemand dood is dan, hè, dat je dat ook steeds weer moet herhalen, herhalen, dat je het anders niet begrijpt, hè? En, dus ik zei dat elke morgen en ja, dat kon ik al niet vatten, zeg maar. En dat ik ineens een keer buiten liep en toen dacht ik, ja, maar de uiterste consequentie is zelfs dat ze, dat ze jou niet meer zal kennen, Marjan. En dat is onvoorstelbaar. Dat vind ik dus onvoorstelbaar. Dat Emmy, Emmy, Emmy mij niet meer zal, zal kennen. Heel erg. Want ik denk, ik ben voor Emmy altijd de, hè, zolang ze mij kent, de, de belangrijkste mens geweest. En degene, die ze voor honderd procent vertrouwd. En nou, dat het ooit zover zou kunnen komen. Dan zeg ik wel eens tegen Emmy van hè, nou ja, dat zou kunnen. Nou, zegt Emmy, dat is niet zo hoor. Ik blijf jou altijd kennen, zegt Emmy. Maar ja, je weet, je, je, je, dat is dus juist de grote onbekende. Je weet hoe het gaat, hè? Ik weet niet hoe ver dat proces gaat, want ik, ik, ja, altijd heb je hoop dat het proces bij haar niet tot het bittere einde door zal gaan. Snap je? Dat ze het, bij iedereen gaat het wel door tot het bittere einde, maar bij Emmy misschien niet. Weet je wel, dat slaat nergens op, irrationeel, maar toch hoop ik het.